Każdy, kto choć raz pracował w korporacji, zdaje sobie sprawę z tego, że wielkie firmy mają problemy z zarządzaniem kadrami, delegowaniem zadań, w tym tych kierowniczych, oraz z dostępem do dobrej kawy. Nie ma też chyba firmy, w której nie występuje problem zwierzchnictwa. Zdarzają się beznadziejni kierownicy i bardzo zaradni managerowie, spotykamy się z bezsensownymi decyzjami, które należy wykonać, chociaż wiemy, że ich konsekwencje będą opłakane. Jak to więc jest z tym przywództwem?
Jeffrey Pfeffer to człowiek, który „zjadł zęby” na zagadnieniach związanych z kulturą organizacji, zarządzaniu zespołem i historiach o zaprzepaszczonych karierach. Zauważył on, że wbrew temu, iż przez ostatnie lata cały czas mówi się o doskonaleniu zawodowym, szlifowaniu cech przywódczych, pomimo ogromnej liczby publikacji związanej z tematem, to nadal istnieje przytłaczająca liczba miejsc pracy pełnych niezadowolonych pracowników, którzy tylko myślą o tym, aby odejść z obecnego miejsca zatrudnienia. Dlatego nasuwa się po prostu jeden, bardzo ważny wniosek: „Branża doskonalenia przywództwa poniosła porażkę.” Niby pojawiają się historie o świetnych szefach i managerach, ale z drugiej strony istnieje jeszcze większa ilość opowieści o beznadziejnie zarządzanych biznesach i dyrektorach, których najłatwiej nazwać hienami emocjonalnymi.
Pfeffer podaje świetny przykład, który pokazuje, jak wielki wpływ na relacje z pracownikami ma złe zarządzanie. Aby to uwypuklić, powołuje się na książkę Roberta Suttona Biurko w biurko z jełopem: sztuka przetrwania w biurze oraz na badania przeprowadzone wśród pracowników różnych firm w USA oraz Wielkiej Brytanii. Wyniki ankiet są zatrważające. Zależnie od branży, od 28 do 56 procent pracowników chce zrezygnować z obecnego miejsca pracy. Powodem jest zła atmosfera, mobbing, zastraszanie. Dodatkowo Instytut Gallupa, badając pracowników w 142 krajach, pokazał, jak zła atmosfera w pracy, która wynika także ze złego zarządzania i niskiej jakości zdolności przywódczych, odbija się na firmie. Według raportu, zaledwie 13 procent zatrudnionych prezentowało zaangażowanie w pracy, a około 24 procent aktywne niezaangażowanie. Wisienką na torcie niech będzie ostatnia informacja: aż 35 procent badanych chętnie zrzekłoby się znacznej podwyżki w zamian za zwolnienie ich bezpośredniego przełożonego. Nie chcą jego odwołania z zazdrości o stanowisko, ale z powodu tego, iż jest złym kierownikiem.
W książce Pfeffera bardzo łatwo znaleźć główne błędy, które popełniają przywódcy w organizacjach. Mało jest tych dobrych, ci źli zaś kierują się rozbieżnymi interesami, nie potrafią znaleźć złotego środka pomiędzy potrzebami organizacji, a tymi prywatnymi, często też w całym procesie pomijają czynnik ludzki, czyli podwładnych, którzy są dla nich po prostu narzędziami, które zawsze można wymienić. Dlatego autor pokazuje pewne kierunki, które umożliwiają zmiany zachowań i, przy okazji, uwypukla najgorsze z korporacyjnych przywar. To tak naprawdę kultura organizacji wpływa na zachowanie jej pracowników; jeśli coś nie jest zabronione, to jest dozwolone, a osoby, które poskarżą się na złego szefa, przeważnie lądują na bruku. Ryba przeważnie psuje się od głowy i jest to w pewnym sensie racja. Zarządy spółek wysyłają swoich podwładnych na szkolenia z umiejętności interpersonalnych, przywództwa i wymagają od nich bezwzględnej lojalności i wyników. Dodatkowo, w zarządzaniu pojawiają się jeszcze problemy w interakcjach pomiędzy poszczególnymi komórkami, a także ich pracownikami. Pfeffer żongluje kolejnymi przykładami i pokazuje, jak w firmach na całym świecie powiela się te same błędy, a ludzka natura jest bardzo trudna do zmienienia. Zapomina się o tym, że liderzy nie muszą być skromni, ale nie mogą też popadać w narcyzm. Taki przywódca chce przeważnie być na topie, w centrum uwagi, i w większości przypadków mu się to udaje. Trzeba jednak pamiętać, że osoba, która poświęca mnóstwo czasu na promocję siebie i swoich osiągnięć, ma znacznie mniej tego cennego zasobu na pracę nad utrzymaniem konkurencyjnej przewagi swojej firmy. Proste przysłowie: „Krowa która dużo ryczy, mało mleka daje” idealnie odwzorowuje ten stan.
Przywództwo. Mity i prawda to książka, którą powinien przeczytać każdy manager, od tych najniższego szczebla, do tych zarządzających całymi firmami. Pewnie wielu z nich nie będzie w stanie zmienić swojego postępowania, ale może wezmą sobie oni do serca uwagi autora. Czasami bowiem lepiej przemodelować swoje zachowanie i poprawić relację z pracownikami, a dzięki czemu zwiększyć wydajność pracy, niż cały czas pozostawać w tym samym miejscu z ludźmi, którzy nienawidzą swojej roboty.
Kategoria: książki rozwój osobisty
