Podobno najlepsi szefowie to ci, którzy działają nieszablonowo. Dla nich nie ma rzeczy niemożliwych, a ich sposoby pracy stają się często tematem rozmów. Kiedy to przemyślimy, to wydaje się, że faktycznie sukces leży w nietypowym podejściu do sprawy. Jak piszą Marcus Buckingham oraz Curt Coffman we wstępie swojej książki Po pierwsze złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej, ci wszyscy wielcy „zanim cokolwiek zrobią, najpierw złamią wszystkie zasady uznawane powszechnie za mądre. Nie wierzą, że człowiek może osiągnąć wszystko, jeśli tylko się temu poświęci. Nie pomagają nikomu przezwyciężać swoich słabości. Mają za nic Złotą Regułę. I jeszcze − jakby tego było mało − uważają, że można niektórych faworyzować.” Czy w takim razie nieszablonowe myślenie jest kluczem do sukcesu? Może się okazać, że tak.
Po pierwsze złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej to książka, która napisana jest w sposób lekki i przyjemny dla czytelnika. To jeden z podręczników, jakie czyta się z przyjemnością i w którym nie przerzucamy kolejnych kartek, by opuścić nudne momenty. Autorzy postawili na sprawdzony przepis. Storytelling przeplata się z teoriami i anegdotami. Dużo tutaj stawiania tez, pytań, ale i odpowiedzi, przez co całość się dosłownie „zjada”.
Wszystko zaczyna się w 1707 roku. Książkę otwiera bowiem historia tragedii, jaka doprowadziła do zatonięcia praktycznie całej floty brytyjskiej. Najciekawsze jest to, że powodem tej katastrofy nie była żadna bitwa morska, czy też warunki pogodowe. W tym roku admirał Clowdisley Shovell popełnił błąd, wyznaczając swoje współrzędne na Atlantyku i jego flagowiec roztrzaskał się o skały Wysp Scilly rozciągających się wzdłuż południowo-zachodnich wybrzeży Anglii. Pozostałe statki, ślepo podążając za nim, jeden za drugim osiadały na mieliźnie lub wpadały na skały. Pomyłka admirała wynikała nie z jego niewiedzy, ale z tego, że nie posiadał on narzędzi, którymi w łatwy i dokładny sposób mógłby zmierzyć długość i szerokość geograficzną oraz prędkość okrętu.
To, co wydarzyło się wtedy, ma miejsce i dziś. Wiele firm posiada w swoich szeregach specjalistów, ale nie daje im odpowiednich narzędzi do pracy. Czasami też okazuje się, że nie potrafimy im zapewnić takich warunków, by pozostali oni w naszych szeregach. Jaka marchewka zadziała? A może powinniśmy używać kija? Tak naprawdę nigdy nie wiadomo, jaki będzie skutek. Dlaczego? Z tego powodu, że choć niejednemu menedżerowi może się wydawać, że on i jego firma są najważniejsi na świecie, nie wynaleziono jeszcze miary, która pozwoliłaby ocenić, jak skuteczni są oni w znajdowaniu, ukierunkowaniu i utrzymywaniu utalentowanych ludzi.
Dlatego autorzy starają się nam pokazać, że pewne rzeczy, które trudno zmierzyć, mogą być w pewien sposób brane na „czuja”, a jeśli zajmują się tym osoby, które mają wizję, może się okazać, że stworzą coś wyjątkowego. Przykładem jest Lankford-Sysco, firma, która działa pod tym szyldem od 1981 roku. „Lankford-Sysco należy do czołówki (najlepsze 25%) wszystkich placówek Sysco pod względem tempa rozwoju, wielkości sprzedaży i zysku na jednego zatrudnionego, a także stopnia penetracji rynku. Mają tylko kilkuprocentowy wskaźnik rotacji pracowników, najniższą w grupie absencję w pracy i praktycznie zerowy ubytek towaru. I co najważniejsze, Lankford-Sysco nieustannie prowadzi w rankingu zakładów najlepiej ocenianych przez klientów.” Co jest tajemnicą tego biznesu? Okazuje się, że są to proste zasady. Każdy z pracowników potrafi ocenić swoje osiągnięcia. Dzięki jasnym przelicznikom wie, jakie premie może uzyskać, a co najciekawsze, na każdym kroku tam można znaleźć zadowolonych i zmotywowanych pracowników.
Co najważniejsze cała książka przepełniona jest przykładami i opisami takich biznesów, które mogą służyć za przykład każdemu czytelnikowi. Poza tym wprowadzane w nich rozwiązania są często bardzo nietypowe i inspirujące. Lektura książki Po pierwsze złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej to przyjemność, której nie można sobie odmówić.
