Jak projektować przyszłość? Pytanie to z pewnością w życiu zadałeś sobie choć raz. I nie tylko ty. Czy da się przewidywać to, co będzie jutro, za rok czy za chwilę? Joanna Erbel w swojej książce „Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze” prezentuje swoją – dość ciekawą – koncepcję myślenia o przyszłości.
Czy da się przewidzieć przyszłość?
Przewidywanie to sztuka patrzenia w przyszłość i próba dowiedzenia się, co się wydarzy. Na przykład wiemy, że jeśli ktoś urodził się w 2016 roku, będzie miał większe szanse na zdiagnozowanie u niego raka niż osoba, która urodziła się w 1968 roku. Wszystko dzięki nowoczesnym technologiom, rozwojowi nauki oraz ludzkiej świadomości.
Nie oznacza to jednak, że osoba urodzona w 2016 roku zachoruje na tę chorobę. Tego nie wie nikt. Przewidywanie to trudne zadanie, ponieważ przyszłość nie jest jeszcze zapisana i nie możemy przeczytać w gwiazdach, co się stanie.
Koncepcja Joanny Erbel jest inna. Zamiast wróżyć z fusów proponuje coś konstruktywnego. Protopia, proponowana przez autorkę „Wychylonych w przyszłość” to konsekwentne dążenie do lepszego jutra.
Przyszłość a skłonność do podejmowania ryzyka
Naukowcy nie są w stanie przewidzieć przyszłości, ale mogą sprawdzić naszą gotowość do podejmowania ryzyka. Nie każde ryzyko prowadzi do lepszych wyników, ale jeśli dana osoba jest skłonna je podjąć, może wywrzeć wielki wpływ na świat w nawet w niedalekiej przyszłości.
Joanna Erbel w swojej książce „Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze” zwraca uwagę na to, że wszystko zaczyna się od małych kroków i zwykłych ludzi. Od Ciebie, ode mnie, od nas.
Twoje dążenie jest czymś, czego nie zniszczy apokaliptyczne zdarzenie. Nie masz wpływu na wybuchające wojny, epidemie czy anomalie pogodowe. Masz jednak siebie i swoje zasoby, które dostosowujesz to tego, co aktualnie się dzieje.
Jak to robią naukowcy?
W przewidywaniu przyszłości ważną rolę odgrywają dwa czynniki: przewidywalność zdarzeń i gotowość do podejmowania ryzyka. Przewidywalność to częstotliwość występowania zdarzeń, natomiast gotowość do podejmowania ryzyka to stopień, w jakim dana osoba jest skłonna znaleźć się w sytuacji, której wynik nie jest pewny.
Przewidywalność zdarzenia zależy od wielu zmiennych. Mogą to być ludzkie zachowania, warunki atmosferyczne lub astronomiczne. Jeśli naukowcy wiedzą, że pewne zdarzenie może się wydarzyć, mogą obliczyć prawdopodobieństwo jego wystąpienia. Dotyczy to chociażby trasy meteorytów.
Przewidywanie jest połączeniem obserwacji i danych
Naukowcy nie przewidują, gdy zbierają dane. Po prostu obserwują, co się dzieje, a następnie wyciągają wnioski na podstawie swoich obserwacji. Warto zauważyć, że dane to nie to samo co informacje. Właśnie teraz stoisz przed komputerem i czytasz tą recenzję. Jest to obserwacja Twojego otoczenia.
Nowa koncepcja Joanny Erbel
Joanna Erbel w swojej książce „Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze” proponuje zupełnie coś innego. Zamiast kierować się ku katastroficznym wizjom i rozwiązaniom, które mają rozwiązać problem proponuje … horyzont zdarzeń, o których nie postanawia się, czy mogą się zdarzyć. Autorka nazywa ten proces wychyleniem się w przyszłość. Oczywiście proces ten odbywa się w naszym umyśle. Pozwala jednak – małymi kroczkami – odnaleźć się praktycznie w każdej sytuacji.
Co daje koncepcja horyzontu Joanny Erbel?
Co daje takie podejście? Przede wszystkim możliwość wypracowania własnej, indywidualnej drogi do rozwiązania problemu przyszłości. Można się, dzięki koncepcji Erbel, poruszać w granicach znanych sobie i nie czuć się zaskoczonym.
Nie trzeba brać odgórnych pomysłów, które nie zawsze działają. Przykładem niech będzie pandemia i nerwowe ruchy wielu ludzi, z politykami na czele. Nawet koncepcje filozoficzne czy autorytety zdawały się błądzić i wprowadzać w błąd swoich słuchaczy.
Siła tkwi w nas. Chęć pozostawienia po sobie lepszego świata zmotywowała Leilę Deluiz Wanick Salgado i jej męża, uznanego fotografa Sebastiao Salgado do próby ratowania przyrody w jednym rejonie, w Brazylii.
W koncepcji Erbel przyszłość nie jest katastrofą i w każdej sytuacji można znaleźć miejsce dla siebie. Każdy z nas to mały – wielki człowiek. Wchodzisz w to?
