Na książkę “Roberta I. Suttona „Dobry szef, zły szef. Jak być najlepszym i uczyć się od najgorszych” składają się rozważania o zachowaniach szefów. Czy warto wziąć sobie te refleksje do serca?
DOBRY SZEF WAŻNY DLA ZDROWIA
Już na początku lektury widzimy, jak istotna jest szefowska postawa dla zdrowia pracowników. Zły szef przyczynia się do zawałów serca, depresji oraz braku motywacji. Mądry zwierzchnik zaś stymuluje rozwój podwładnych i zapewnia im bezpieczeństwo.
PIĘĆ REGUŁ
Robert I. Sutton pisze o pięciu regułach wybitnych liderów:
1. Nie zaduś gołębia – umiar w kontrolowaniu pracownika. Zbytnia presja podwładnego „zadusi”, a nadmierny luz doprowadzi do „ucieczki”. Dobry szef trzyma pieczę niezauważalnie, ale skutecznie.
2. Determinacja prowadzi do celu – pracownicy i szef muszą przejawiać determinację w działaniu. Zwierzchnik powinien wpajać ten zapał zespołowi.
3. Szlak małych zwycięstw to droga do sukcesu – triumfy zależą od małych kroków. Przykładając wagę do drobnych rzeczy, duże toczą się same.
4. Strzeż się toksycznego tandemu – słowa i czyny skupionego na sobie szefa stanowią przedmiot obserwacji podwładnych, pozostaje on cały czas „na radarze” pracowników. Taki zwierzchnik musi wyzbyć się egocentryzmu i zacząć myśleć o innych.
5. Bądź wsparciem dla podwładnych – skuteczny szef broni swoich ludzi.
CECHY DOBREGO SZEFA
Zdolny lider dba o wydajność i o koleżeńskie relacje w pracy. Jednocześnie podkreśla własną kontrolę, autorytet, jest zdecydowany i nie waha się w podejmowaniu decyzji. Dobry szef kibicuje kreatywności zespołu, nie odrzuca z góry pomysłów, ale zdejmuje z barków pracowników ciężar ważnych decyzji, nie pozostawiając ich samych sobie. Przyznaje się także do błędów, ponosi odpowiedzialność za czyny.
AWANSE I „BRUDNA ROBOTA”
Najlepsi liderzy awansują bezinteresownych i pomocnych pracowników, eliminując toksyczne jednostki – nawet jeśli w grupie znajdą się dwie takie osoby, wpłyną negatywnie na całą załogę. Gdy podwyżkę/awans otrzymują ludzie uczynni, druga grupa nie ma im tego za złe. Dobry szef nie boi się „brudnej roboty”, np. zwolnień. Komunikuje złe wieści z empatią, rozmawia o perspektywach nowej ścieżki zawodowej oraz oferuje pomoc.
SZEFOBUBKI I STRATY Z TYM ZWIĄZANE
Wielu szefów jest bubkami. Aroganckie zachowanie obniża wydajność pracowników, pogarsza zdrowie, ale też naraża na zwiększone koszty finansowe, np. na opiekę zdrowotną. „Szefobubki” rujnują reputację firmy, a także sami ponoszą straty – wypłacają odszkodowania za przegrane sprawy sądowe. Trzeba kontrolować wewnętrznego bubka i zmienić zachowanie w razie wystąpienia nagannych symptomów.
LEKTURA, KTÓRA ZMUSZA DO REFLEKSJI
Książka “Roberta I. Suttona „Dobry szef, zły szef. Jak być najlepszym i uczyć się od najgorszych” przyda się wszystkim szefom. Przecież każdy zwierzchnik, nawet mądry, popełnia błędy i należy zdać sobie z nich sprawę. Jeśli zaś jest wzorem do naśladowania, niech rozwija dobre praktyki, stając się jeszcze bardziej skutecznym i ludzkim. Robert I. Sutton podpowiada, jak to zrobić.
